Darker than Black – Kuro no Keiyakusha

Już dawno zabierałam się do tej recenzji, a że zobaczyłam dziś w programie TV, że od środy będzie na Canal + lecieć to anime, to przyspieszyło moją pracę. Zresztą, mam zamiar opisywać odcinki drugiej serii, dlatego też wypada coś napisać o pierwszej serii, czyż nie?:P

Tak sobie też pomyślałam dziś, że zacznę teraz serię recenzji moich ulubionych anime, co nie znaczy, że te, co dotychczas opisałam nie lubię, czy coś. Chodzi tylko o to, że te mają szczególne względy, tak to można ująć:P No i zaczynamy od Darker than Black.

Streszczenie:  W Tokio przed dziesięcioma laty,pojawiło się niezbadane miejsce zwane „Bramą Piekieł”. W tym samym czasie pojawiają się ludzie z paranormalnymi zdolnościami. Posiadanie mocy wiąże się z wyzbyciem się uczuć, w tym poczucia winy. Nazywani są oni Kontraktorami. Jednym z nich jest Hei, nazywany Sędzią Nocy, co wiążę się z jego niezwykłymi zdolnościami. Pracuje on wraz z Yin, która również posiada paranormalne zdolności jest Lalką, czyli pozbawionym uczuć medium dla jednej z agencji. Agencje te zwane są Syndykatami. Próbują one rozwikłać zagadkę „Bramy Piekieł”, przed tym aż zrobią to ich przeciwnicy.

Za tą serię zabrałam się po namowach Aoi, no i początkowo podobała mi się tak na dwa razy, ale że zachwycił mnie op, to postanowiłam oglądać dalej. I nie żałuję!
Najbardziej w tej serii, oprócz wspomnianego op i głównego bohatera, spodobał mi się klimat. Cała otoczka tego anime jest wprost zachwycająca. Życie nocne Tokio, po pojawieniu się Bramy, opanowane jest przez Kontraktorów i ich potyczki, zlecenia i zadania. Każdy z nich posiada niezwykłą moc. Główny bohater, Hei, zwany jest Czarnym Żniwiarzem. Nie bez powodu. Odkąd pojawił się w mieście nie ma dla niego równych, jest nieuchwytny dla policji i dla innych. Zawsze cało wychodzi z opresji. Jego umiejętność kontrolowania? elektryczności pozwala mu wygrywać wszystkie pojedynki. Właśnie on jest wielkim plusem tej serii. Sama osobiście nie lubię, gdy główna postać jest niczym użalająca się na sobą ofiara losu. Hei posiada moc, świadom jest swojej siły i robi to, co do niego należy. A w dzień zamienia się w niczym niewyróżniającego się, spokojnego studenta. Za to noc należy do niego.
Warto zwrócić uwagę na inne osoby współpracujące z głównym bohaterem. Są to Huang mężczyzna pełniący rolę łącznika pomiędzy Syndykatem, a Hei, przekazujący zadania i rozkazy właśnie z owej agencji, do tego w zespole działa też Yin, która jako Lalka posiada zdolności medium. Pozbawiona emocji potrafi obserwować ludzi na odległość, tym samym ułatwiając pracę Kontaktorowi. Cały zespół uzupełnia gadający kot Mao.
Oczywiście Hei to nie jedyny Kontraktor pojawiający się w anime. Przez całą serię poznajemy kilku uzdolnionych ludzi, którzy wyzbyli się emocji, a przy tym dostali nadprzyrodzone moc.  Jednak jak to w życiu bywa, nic nie jest za darmo, dlatego też muszą oni płacić za swój kontrakt. A jak? Ano rożnie, niektórzy ciągle palą, jedzą, każdy w inny sposób. Warto dodać, że każdy Kontraktor posiada swoją gwiazdę na nocnym niebie Tokio. Samo niebo nie jest już takie, jak było przed pojawieniem się Bramy. Pojawiły się nowe konstelacje gwiazd, które oznaczają poszczególne osoby, które zawarły kontrakt. Ciągle to pojawiają się nowe, albo znikają. W zależności od tego, czy Kontraktor umiera, czy też pojawia się nowy.  Hei obdarzony jest numerem BK -201. Pod tym numerem jest bardziej znany policji no i funkcjonariuszce Misako, która na niego „poluje”.
Seria skonstruowana jest tak, że każdy kolejny odcinek ogląda się z zapartym tchem. Nie ma tu nic niepotrzebnego. Warto zwrócić uwagę na to, że każde zlecenie podzielone jest na dwa odcinki. Układ ten zostaje zmieniony pod koniec, gdy zbliżamy się do emocjonującego zakończenia.
Z każdym odcinkiem powoli poznajemy przeszłość każdego z bohaterów, oczywiście najwięcej miejsca poświęcone jest dla Czarnego Żniwiarza. Elementy przeszłości Kontraktora będą, jak to zwykle bywa, odgrywać znaczącą rolę w ostatnich odcinkach.
Mamy tu też jakby drugi plan, który skupia się na policji, szczególnie na policjantce Misaki, która bezskutecznie próbuje dorwać Hei. Do głównego finału jesteśmy przygotowywani cały czas, ale i tak jego wykonanie zapiera dech w piersiach. Nie jest to coś w stylu, wrzućmy wszystko do jednego odcinka, ale stopniowana akcja, która zbliża się do punkt kulminacyjnego.
Czasami zdarzają się śmieszne momenty, to za sprawą pary detektywów. Są one jak najbardziej na miejscu i dodają uroku całej serii. Służą chwilowemu rozładowaniu napięcia i powodują, że odbiór anime jest jeszcze lepszy.
Teraz odniosę się do grafiki, która według mnie jest wyśmienita. Nie tylko rysunki bohaterów są na wysokim poziome, ale również sceneria, pojedynki i cała otoczka. Nie spotkamy się z jakimiś dzikimi zjawiskami, w stylu znika komuś oko, jak przybliżmy kamerę, czy tło jest puste i nic nie przedstawiające. Taki typ grafiki jest przeze mnie bardzo lubiany, nawet dla niej samej warto sięgnąć po ta serię, no i dla widoku głównego bohatera oczywiście.
Co zaś się tyczy muzyki. Openingi są rarytasem, dla tych, którzy lubią rock’a, tak jak ja, zaś endingi to spokojny, stonowane utwory. Odbywa typy bardzo pasują do serii. Moim faworytem jest pierwszy op, choć drugi też jest niczego sobie.
Na koniec powiem, że jak ktoś odkładał obejrzenie tej serii, to myślę, że docenienie jej przez telewizję jest dostateczną rekomendacją. Polecam zapoznać się z tym tytułem. Posiada ona wspaniały, mroczny klimat, nietypowych bohaterów, bardzo dobrą grafikę i idealnie pasującą muzykę. To chyba to, co powinno posiadać naprawdę dobre anime. Czego chcieć więcej? Jak dla mnie to wystarcza w 100%. Teraz tylko czekam na drugą serię, która mam nadzieję powtórzy sukces poprzednika i również spowoduje, że nie będę mogła oderwać się od ekranu.

Teraz zapraszam do odsłuchania op i end i zapoznania się z grafiką.

OP1 „Howling” by Abingdon Boys School

OP2 „Kakusei Heroism ~The Hero without a Name~” by An Cafe

End 1 „Tsuki Akari” by Rie Fu

End 2 „Dreams” by HIGH and MIGHTY COLOR